kirpiğimden süzülen toprakların gözyaşları şimdi
ağaçların gövdesinde uyuyan çocuklar
ölü mevsimlerin kollarında




ırmakların sesleri geliyor kulaklarıma
ağlıyorlar benim gibi
çakıl taşlarının üstündeki ayak izlerine
kendi sesleriyle haykırıyorlar
sessiz çimenlerin çiçeklerine




kuşlar geçiyor
film kareleri gibi gözlerimin önünden
ötüşlerinde yurtsuzların şarkıları




yalnızlığı taşıyorlar kanatlarında
yılankavi bir sazlığın üstünde
ayın gölgesinde münzevi
konuksever odaların kapandıkça kapıları
sıralanmış boncuklar dilsiz zaman serçeleri




ah kalbim




dinle şimdi yağmurun hışırtısını
ağladığı dil hangisi





göçer yolculukların öncesi sonrası yok artık
gecenin içinde ipe dizili hayatlar
menekşe renginde yürek koridorlarına mor hüzünleri sarıyorlar
çok sesli yalancı düetlere bırakıyorlar kentleri






Aysu