3
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1061
Okunma
Ekseriyetle,
Aklı başında bir adamdı
Ve haşmetli…
Çoğu zaman sakin
Bazen fena öfkeli
Aklayamazdı aklının kıyısında köşesinde
Kendini
Yaradılış belli ki
Bir yalnız gezmeyi severdi
Bir de kedileri
Munis sıcak…
Tek üzüntüsü vardı hayatta
O da yalnız kalmak
Dili dönerdi söylemeye de
Anlatamazdı nedense
Sokak köpekleriyle göz göze
Bakışıp anlaşsa bile
Zordu geçip giden hayat
Karın doyurmak mesele değilde
Artık neyse ne…
Geceleri çalışırdı hep
Severdi sessizliği
Işıklar sönük
Kapılar kapalı
Göreni duyanı yokken
Uyuyan insanları beklerdi
Uyansınlar diye belki de
Odalar boşken
Birilerinin onunla olduğu
Sanrısına inandırmıştı kendini
Hani istese bir fincan çayı
Getirivereceklermiş gibi
Bir babası varmış öz
Özledim dermiş
Özlermiş…
Parası neyse verecek mübarek
Ölüme davetiye beklermiş
Varsayardı yanımda
Var olduğunu
Vardı bana kalırsa
Ama…
Yok muydu aslında yoksa
Aklı bende olmazdı
Konuşurken takılan gözleri
Başka bir zamanı anlatırdı
Başka bir zaman
Başka bir yer
Başka …
Yüzü gülerdi her zaman
Her nedense…içini güldüremezdi
Başka bir adamdı vesselam…
Bugünlerde gece yatısına kalır oldu
Gel zaman git zaman
Işimde pek yoktu anlaşılan
Sorasım tuttu
Be adam işin gücün neydi senin
Adın sanın
Durdu, yüzüme baktı
Sustu…
“Ben yokum arkadaş
Kendinle kal o zaman”
Deyip çıktı gitti
Penceremin pervazından
Olmadığı bir adreste
Bıraktı bendenizi...
asran
5.0
100% (2)
Cevap Yaz