10
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1754
Okunma

Kalbimde kızıl bir sabahın nakaratı
titretiyor gözlerimde her günün şafak tortusunu
ışık huzmelerinin sığ topraklarında
inşa ediliyorken gölgelerin boyutsuz kuleleri
savaştım
yıkıldı gökyüzüne tuzak suretler
leyli bir sızının ardından tutunup gitti
ayaklanınca gözyaşı masumluğu
kaybolmuş bir şehre dönüştü ellerim
çiziyorum halen
hayata yüzünü
ama duvarlara bürünür
ki.. muhakkak ölümü unutulmuş yaşam
bir adım kala
ruhuma uçurum sunan duvarlar
üç beş yağmur sonrası gri kül gibi
siliniyorlar
anımsamıyorlar
karanlık çökünce sular eskir diye
sen diye yazdığım sağanak sızılarım
nefesimden arta kalanlardı
sen anla
müebbetim beni
and içtim
gözlerinin seher sesiyle öleceğim
........
5.0
100% (8)