12
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1372
Okunma

zaman toprağın üstüne
giydirilmiş bir elbise gibiydi
yaban böğürtlenlerinin
çam ağaçlarına sarılıp
gökyüzüne ilerlediği mevsimin
herhangi bir yerinde
çıkıp gelmiştin
elinde bir çıkın
içinde nar kırmızı bir şafağın efsunu
mayalanan hayatın boşluğundan
derin duygular
tane tane devriliyordu
kalbinin omuzlarından
yavaş yavaş
yarını önlenemez giriftar bir sancının temaşası
içimde aklaşıp devleşiyorken
sanki yeryüzü yeniden kurulmuştu
aşkın kendi yasasında
biliyorum
benliğimdeki bu süssüz, huzur karmaşa sentezi
beyaz tenli güneşin yakmaya kıyamadığı
sonsuzluğa var olmanın perde sığınağıdır
ama
böyle seviyorum seni
........
5.0
100% (8)