Tâ ezelden bu yana, akıl-izan fakiri,
İnsan aynı insan da, kimi değişti kimi…
Son yolculukta yükler, nefsin ihtiras kiri,
Liman aynı liman da, gemi değişti gemi.

Ne Yaradan’dan korkar, ne de kuldan utanır.
Menfaat hususunda, babasını zor tanır.
Yolsuzluğu-rüşveti, açıkgözlülük sanır,
Hayvan aynı hayvan da, yemi değişti yemi…

Kâfi gelmez huzura, birkaç kişilik niyet,
Yaralıdır bin dertle, bin yerinden cemiyet.
Yontulmamış kütükler, omuzlara eziyet,
Orman aynı orman da, çamı değişti çamı…

Sâdece şerri besler, kiminin alın teri,
Yalan-yanlış doludur, baştan sona defteri.
Şeytan askersiz kalmaz, devr-i Adem’den beri,
Zaman aynı zaman da, kemi değişti kemi…

Bîçâreler bir ömür, bin bir elemle inler,
Çünkü arzuhâlini, kendi der, kendi dinler.
Istırapla-kederle, yıllara uzar günler,
Kurban aynı kurban da, gamı değişti gamı…

İhtiyaçlara yetmez, ne yapılsa imkanlar,
Yoksulluk kıskacında, çırpınır durur canlar.
Günbegün koyulaşır, gözlerden akan kanlar,
Hicran aynı hicran da, demi değişti demi…

Üç-beş kuruş çıkara, esir ettik yüreği,
Çatırdar kul elinden, kâinatın direği.
Gazladık atmosferi, ısındırdık küreyi,
Devran aynı devran da, nemi değişti nemi…

Edep denen erdemle, çoktan koptu irtibat,
Helal yoldan kazanca, kalmadı sabır-sebat.
Tanınmaz hâle geldi, para hırsıyla nebat,
Bostan aynı bostan da, çimi değişti çimi…

Başlar hemen yağcılar, güç peşinde talime,
“Çok bilen” cahillerden, sıra gelmez alime.
Garibanın kaderi, boyun eğmek zalime,
Kaftan aynı kaftan da, simi değişti simi…

Veli BOSTANCI