İnsan nasıl bırakır sevdiğini
Onca yaşanmış varken.
Yeniden vurur her an
Hatıralar
Dalga dalga
Yaşamın kıyısına.

Oturdum,
Ey sevgili
Sahilin en sonuna.
Senle yürüdüğüm,
Yolun çiçeği böceği
En küçük çakıl taşları bile
Dolu dolu baktılar gözlerime.
Sonra,
Gözlerini yere eğip ağırdan
Selam dediler,
Sayamayacağım kadar sevgiler dilediler.

Ne kaldı dünden
Düşündüm;
Yine yokladım geçmişi
Ne yok ki;
Arasına yazdığın notların
Kitabının arasında kuruttuğun gülün
Hepsini birbir kokladım.
Sendin sevgili;
Her gün san ki
Büyük bir hazine keşfeden
Arkeoloğum
Seninle yaşadığım hayatı
Gün gün yeniden kazıyorum.


Anladım
Artık dönüş yok geriye
Limandan ayrılan
O gemideydin.
Bak bende hazırım,
Çok uzun sürmez ulaşmam.
Buralar bildiğin gibi
Değişen tek şey
Senin doldurulamayan
Yokluğun.

(Haziran 2010 istanbul)