Ey,mavi göklerin beyaz ve kızıl süsü, Kızkardeşimin gelinliği,şehidimin son örtüsü! Işık ışık, dalga dalga bayrağım, Senin destanını okudum, senin destanını yazacağım Sana benim gözümle bakmayanın mezarını kazacağım Seni selamlamadan uçan kuşun yuvasını bozacağım Dalgalandığın yerde ne korku, ne keder Gölgende bana da, bana da yer ver ! Sabah olmasın, günler doğmasın ne çıkar Yurda ay yıldıYurda ay yıldızın ışığı yeter Savaş bizi karlı dağlara götürdüğü gün Kızıllığında ısındık, Dağlardan çöllere düşürdüğü gün Gölgene sığındık Ey, şimdi süzgün, rüzgarlarda dalgalan Barışın güvercini, savaşın kartalı Yüksek yerlerde açan çiçeğim Senin altında doğdum, Senin dibinde öleceğim Tarihim, şerefim, şiirim, her şeyim: Yer yüzünde yer beğen ! Nereye dikilmek istersen, Söyle, seni oraya dikeyim

Uğruna ölmekse eğer seni yaşatmak, bin defa ölürüm de adına leke sürdürmem Gururdur, namustur bayrak ve sancak, Aksa da kanım korkma haini güldürmem!Denildimi bir yerin adına Türk beldesi, gözüm al bayrak arar kulağım ezan sesiSen Mustafa Kemal’sin! Alın terim, göznurum! Sen ölümsüz en yüce Türk! Sevincim, kuvancım, onurum… Sen yeni Türkiye’nin ilk mimarı Ilk harcı karan Çatıyı ilk atansın Sen ilk öğretmen Baş kumandan Ulu önder Şavkı yarınlara vuransın Çarpan yürek, akan kansın Sana nasıl sesleneyim? Sen baştan başa Vatansın…

Sahipsiz vatanın batması haktır,sen sahip çıkarsan bu vatan batmayacaktır!Bu ülkenin sahipleri yalnızca bu ülkeyi karsılıksız sevebilenlerdir
ARİF NİHAT ASYALI



ŞEHİDİM DİYORKİ...

eger birgün,hak nasip olurda,
ölürsem gül yüzlü anam.
arkamdan ağlama,ağıtlar yakma...
ağlama,ağlamaki..
toprağımın koynunda rakat uyuyam.
memeleketim ay-yıldızlı,hilal kaşlı bir gelin,
vatan benim mahremiyetim....

elbisemi,üzerimden çıkarmayın anam,
O benim kefenim.
beremi başımdan almayın,
O benim şanım,şerefim...
memleketim nazlı gelin,
vatan benim mahremiyetim..

botlarımıda ayağımdan almayın anam.
o daha çok yol gidecek,
sırat köprüsünü geçeçek.
silahımı yanımdan almayın,
mezar taşımı belirleyecek.
memleketim ay-yıldızlı,hilal kaşlı bir gelin,
vatan benim mahremiyetim...

göğsümdeki kurşunu çıkarmayın anam,
O benim madalyam.
peygamberimin kucağıdır yerim.
alnıma nişanını koyacak,
melekler hüzünlenip ağlayacak..
memeleketim,nazlı gelin,
vatan benim mahremiyetim....

göz koymuş toprağıma gafil,
akıllara zarar..
çatma kurban olayım kaşını,
hilal kaşlı ay-yıldızlı yar..
uğruna can verecek,
daha nice yiğitler var.
bu fırtına dinecek,
bu hıyanet bitecek..
memleketim nazlı gelin,
namusum,şerefim,haysiyetim.

yalnız bahardamı çiçekler açar,
kanıyla toprağı sulayan çiçekler var,
onlar hiç solmaz,
onlar hiç bozulmaz,
onlar tanrı katında mukaddes...
memeleketim,ay-yıldızlı hilal kaşlı bir gelin,
vatan benim mahremiyetim....

ferhan erdoğan
20.06.2010
bu vatanda evladını kınalayıp askere gönderen analar var. bu olduğu müddetçe
hiçbir hain, ırz düşmanı gafil, muradına eremeyecektir.


İstiklâl Marşı


Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
O benim milletimin yıldızıdır parlayacak!
O benimdir, o benim milletimindir ancak!

Çatma, kurban olayım, çehreni ey nazlı hilal!
Kahraman ırkıma bir gül... ne bu şiddet, bu celâl?
Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helal.
Hakkıdır, Hakk’a tapan milletimin istiklal.

Ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım;
Hangi çılgın bana zincir vuracakmış? Şaşarım!
Kükremiş sel gibiyim, bendimi çiğner, aşarım.
Yırtarım dağları, enginlere sığmam, taşarım.

Garbın âfâkını sarmışsa çelik zırhlı duvar.
Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var.
Ulusun, korkma! Nasıl böyle bir imânı boğar,
’Medeniyyet!’ dediğin tek dişi kalmış canavar?

Arkadaş, yurduma alçakları uğratma sakın;
Siper et gövdeni, dursun bu hayâsızca akın.
Doğacaktır sana va’dettiği günler Hakk’ın,
Kim bilir, belki yarın, belki yarından da yakın.

Bastığın yerleri ’toprak’ diyerek geçme, tanı!
Düşün altındaki binlerce kefensiz yatanı.
Sen şehid oğlusun, incitme, yazıktır, atanı.
Verme, dünyâları alsan da bu cennet vatanı.

Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki feda?
Şühedâ fışkıracak toprağı sıksan, şühedâ!
Cânı, cânânı, bütün varımı alsın da Hudâ,
Etmesin tek vatanımdan beni dünyâda cüdâ.

Rûhumun senden İlahî, şudur ancak emeli:
Değmesin ma’ bedimin göğsüne nâ-mahrem eli!
Bu ezanlar-ki şehâdetleri dinin temeli-
Ebedî yurdumun üstünde benim inlemeli.

O zaman vecd ile bin secde eder -varsa- taşım.
Her cerîhamdan, İlâhî, boşanıp kanlı yaşım;
Fışkırır rûh-ı mücerred gibi yerden na’şım;
O zaman yükselerek arşa değer belki başım!

Dalgalan sen de şafaklar gibi ey şanlı hilâl!
Olsun artık dökülen kanlarımın hepsi helâl.
Ebediyyen sana yok, ırkıma yok izmihlâl;
Hakkıdır, hür yaşamış, bayrağımın hürriyet,
Hakkıdır, Hakk’a tapan milletimin istiklâl!