Gözlerimden tutta yüreğime kadar kırgınım
Sonucu kılıcı kuşanışından belliydi bu aşkın
En çok dudaklarındanm dökülen;
’SENİ SEVİYORUM’ sözcükleri can çekişti bu meydanda..
Yaktım mazeretimde sana çıkan bütün yolları
Ben bu aşkın acemi, tecrübesiz, part-time aşklarını darağacında öğrendim
Hep mars etti AŞK beni...
Hayatın en hüzünlü mevsimine kapıldım ben
En sert fırtınalarda vurgun yedim
İşte bu yüzdendir ki dikenlidir cümlelerim
Her fırtınada rüzgarımı ben senin kıblene çevirdim
Çözdüm kendimi bu aşkın esaretinden akladım
Kin, GURUR, içlendiğim herşey değiştiremediğim yazgım olsa gerek
Ey hayat!Sessizce giderken düşlerimin can çekişlerine gömdüm gözyaşlarımı
O bana bu uykusuz şehri bıraktı
Yüzüstü düşürdü umutlarımı
Şimdi her satır her harf yüreğimde yaralar açıyor
Zalim cellatların avuçlarıma bıraktın yüreğimi
Şimdi istediğin kadar yokluğunun infazına bırak beni
Sapladığın hançer hala menzilimde dururken;
Bundan daha fazla ölemem ki!...