ahh üstadım, ahh hassas yürek..ahh usta..ahh çinde güzellikler saklayan sevgili şair
post-modernizim, çarpık kentleşme ve kapitalizm aldı götürdü ne varsa güzelliğe dair...

ne güziel dile getirmişsiniz teknolojinin hızlı gelişiminin ortaya çıkan toplumsal yozlaşmaları ve bu yozlaşmış toplumun oluşturduğu bireylerin hem kendine hem de çevresine karşı yabancılaştığı iç sızlatan kayıplarımızı... insanlar kalabalıklar arasında kendini arıyorlar, yapayalnızlık uygusu yaşıyoruz hepimiz.. çünkü, başımızı gömmüşü zkendi egolarımızın bencillik kokan derinliklerine... sadece su içerken bakıyoruz içinde yaşadoığımız dünyaya ve çevremizde olup bitenlere son derece duyarsızız... kendimi kaybettiğimizi biliyoruz ama keendimizi olmadığımız yerlerde arıyoruz.. ve hiç bulamıyoruz.. kendi yalnızlıklarımızda kayboluyoruz.. bu yüzden çok acı çekiyoruz...

öyle gitmiş ki bizden şiirinizde özlemini dile getirdiğiniz nostaljik güzellikler
yeniden bulmak mümkün mü ki, artık geri gelmesi mümkün olmayan insani özellikler???

kocaman alkışlar.. ve yürekten tebrikler...:):):):):)

güzel şiirinizi kutlarım saygılarımla