Çıldırasıya inliyor dilimin ucunda asılı kalan son cümle
Düserse dudaklarımdan
Bilirim ki bakıra dönüşecek gökyüzü
Maviliklerine sürdüğüm yüzümün ardında kalan isterik arzular
Yeniden avuçlarımda biriken dualar gibi
Dağılacaklar,
Ben dağılacağım…

„Kapat perdeleri“…

Sesinin ucunda kendini imha eden leyla hüznüne yapılmış
Son masal
Afişte bir yangının talan ettiği öfke artığı aşk,
Kirpik uçları intiharlarında,
Gözlerimde
Geçmişin derin çukurlarına gömülen derin sancı...




Seviştiğin gecelerin yıldızları söndürdü ışıklarını bir bir
Dokunduğun her ten sadece sen
Ve hazların en uçlarında kekremsi bir yalnızlık
Dilinde nikotin esareti
Tiryakisi olduğun aynaların içinde suretin, bir başınalığını
Müjdelerken

Hadi sen de ağla…

Ben şimdi
Yeniden en başa sarıyorum,
Hayat, ceplerimde eskiyen gün yaprakları
Yabancı düşlere örtülüyor gece
En tiz çığlığıma uyanıyor bedenim…
Göğüslerimden kan emziriyorum kapımda bekleyen hasretin
Yüzsüz çocuğuna…
Sağanak dökülüyor mevsimini unutan yağmurlarım

Bir başıma
Büyütüyorum
Kimsesizliğimi...

YILDIZ