1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1082
Okunma
Kimsecikler bilmez,
Nasıl ağlar gökyüzü
Ve nasıl gökyüzünün gözyaşlarına muhtaçtır toprak.
Bahar da nasıl açar çiçekler
Ve nasıl çiçeklere öykünür kelebekler.
Kimsecikler bilmez.
Bir ben bilirim,
Asırlık yalnızlığı omuzlarımda taşımayı,
Gözyaşlarımı içime akıtmayı
Ve mahsusçuktan gülümsemeler yakıştırmayı,
Yakışıksız suratıma.
Bir ben bilirim.
Dakikalar saatlere karışırken
Ve aydınlık günler zifiri gecelere
Ne yapacağımı bir ben bilemem,
Penceresi perdesiz odamın ortasında,
Ortasında ve yalnız başıma…
5.0
100% (1)
Cevap Yaz