ağla demişim yurduma
savur yüreğini dağlarından aşağı
ağla demişim yurduma
sen ki güneşin ülkesi
dört mevsimin sevgilisi
ağla demişim yurduma ağla
gül kokulu çocuklarına
baş koymadan yarin göğsüne toprağına kavuşanlara
ve ben ağlıyorum ,yurdum ağlıyor
göz yaşalarımız akıyor Sakarya dan Fırat a
Dicle den Asi ye
hüzünbaz şarkılar düşüyor gecemize içinde ağlamanın ezgileri
ben kalakalmışım çocukluğumun hüzünlü gülüşlerinde
yarin saçlarında kan gülleri,
hallerimde yurdumun yitik gülüşleri
geziyor düşlerim Erciyes ten Ağrı ya
bir selam alıyor Nemrut un asilliğnden
yolluyor Cudi nin asiliğine
yurdumun göz yaşları bereket olmuş Çukurova da
İnce Memed ağlıyor orda ,Haççe ye olan aşkına
ve durmaz ağlar yurdum toprağına düşen her fidana
yurdum ağlıyor hayallerim dar ağacında
Pir Sultan oluyor,Yunus oluyor
sevda destanlarında
yurdum ağlıyor
yarin saçlarında kan gülleri
dilimizde hüzünbaz şarkıların en acı yeri
ağlamnın ezgisiyle dökülüyor
hani sevdamızın unutturulan dizeleri
hani yitik fidanlarımızın hayalleri
biliyorum yurdum biliyorum
sel olmuş yaşlarımızda
bak akıyor nehirlerinde ardlarında bırktıkları son gülüşleri.....