yalnızlar rıhtımında kayboldum
havada nem kokusu var
bulutlar ağladı ağlayacak
zaten birazdan fırtına kopup
yer gök birbirine karışacak
bu deniz yine
çılgın gibi coşacak

taktım herşeye bir bir
denizlendi yüreğim köpürür
isyanlarım sığ
dokunsanız bir tokat gibi
yüzünüze vurur
ne kadar örtsem
ne kadar gizlesem
gerçek

gel gitlerle savruluyorum
kader
demek gelmiyor içimden
bu kader hep
kimsesizlerimi bulur
yalnızları mı vurur

havada isyan kokusu var
isyan kokuyor herşey
duyurulur
ayıp günah
şükret
sabret
hepsine eyvallah
boynum kıldan ince vurursa
O vurur
ama Rabbim doldum
taşıyamam
hergün biraz daha yılgın
biraz daha yorgun
bir okadar korkuyorum
tek ayak üzerinde
direnmek kolaymı
yalpalıyorum
üstelik
bir yanımda koca bir
kambur

ey hayat
pes ettim
işte düşüyorum
havlu atıyorum
birileri gülecekmiş
mağlubiyetim onların
zaferi olacakmış
buyrun çıkarın keyfini
zaferlerinizin
umursamıyorum

havada isyan kokusu var
bende hüzün var
esiyorum
yağıyorum
gürlüyorum
ama
yine kendime dönüyorum

inatçıyımdır
bu mağlubiyet beni
bilendirir
bu mağlubiyet küllerimden
yeniden doğma
nedenimdir
sabret gönlüm
sabret
ruhun sükut bulur

havada isyan kokusu var
birazdan yer gök
buluşur
yağmur damlar
toprak rahatlar
sükünete
kavuşur


ferhan erdoğan
10.06.2010