Bir Şiir Bir Diyalog Yine Bir Şiir

bir şiir:

semt haziranlarının yatsı serinliği
üstüme örttüğüm
gecenin ön sevişmeli saat on ikisi
aşkın son biçimiydin
fadoyla bitirerek yaşamak isteğimi
sigara kokan yetenekli cevaplarınla
öpüşlerini bıraktığın gibi
yatak odası penceremin
solgun sarı ışıklı caddeyi gören yüzüne
yorulmaya yeltenmek çocukluğumuzdu bizim
ağaçların uzaktan görünüşüne sevdalı
birbirimizden uzakta
birbirimize çılgınca ölü

diyalog:

ben:

’bakışlarını görüyorum sanki
uyanıp ışığı yakıyorum
boşluğunu anlayınca
yastığa sarılıp ağlıyorum
bebeğim meleğim ilk ve son aşkım benim
gözlerim açık ama düşlerim beni yeniyor
ürperiyorum
sevgilim
mecnunun sonsuzluk çölüne sığdıramadı güzelliğini’

’o’:

’o kocaman sevgini nerelere sığdırmalı nasıl altından kalkmalı
yüreğim bana dar bende dünyaya dar gelir gibiyim’

ben:

’sevgim seni sarsın
sıcacık
o bana yeter
kokunla sadece kokunla
yaşamaya razıyım
sevgilim
sen yoksan
sonsuz uzay boşluğu iğrenç bir hapis bana’

’o’:

’sevgin öyle sarmış ki
saskinim
alışık değilim
korkuyorum bazen’

ben:

’korkma
seni yaşatacağım
sonsuz bir arzunun
buz gibi bir pınarını sunacağım
dudaklarına’

’o’:

’ölürüm sana ben’

ben:

senin için öleceksem
ağır ağır ölmeliyim
senin için ölmenin
tadını çıkarmalıyım bebeğim


yine bir şiir:

yalın gecede
koca evren giremez arasına
yüzünün bana bakan haliyle
yüzümün sana bakan halinin

kiraz dalına özenerek masumduk üstelik
suçsuzduk
yol beğenmezlik yapmadığımız için
yoksa incinirdi sevdalanmak
uzun yolculuklara çıkmaya...


Kağan İşçen



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.