İçip acıyı döşünden
Büyümüştü aniden
Ve muhtemelen şöyle seslenmişti
Yeni dillenen bebeler

Ennucûm ennucûm!
Yê ummî

yıldızlar yıldızlar!
Anneciğim!


Ay gülerdi güneş ısıtırdı
Işıtırdı yıldızlar hani
Bak kollarımı kırdı


Hani nurdu savunurdu
Melekler masumiyeti hani

Üzerimize sema düştü
Anladım anladım sema küstü
O yüzden salıyor kendini

Güneş uyumamış, ayaküstü.
Yok yoK yok güneş aya küstü.
Anne duramıyorum ayak üstü
Dayanamıyorum

Ayaklarım!

Tutunamıyorum nerde ellerim

Bir vücudun azası gibiydi hani müminler
Kim duyar, feryadımızı kim dinler


Al al
Damla damla al al
Eğildim iki büklüm

Düştüm!

Anne İnsan alırda niçin veremez soluğu
Bak bak, yıldızlara çarptı göle bıraktığım kuğu


Yıldızlardan yıldız beğen
Beğende düş
Sema düştü sende düş

Düşte saplan alçağın sînesine
Dağılmış kol bacak, sîne sîne.

Düşte dalgalansın
Şehâdete eren şen ruhlar
Damla damla düşen ruhlar

Ben ademin Köroğlu
Sen havvanın imkan kızı
Durduracak kim kansızı
Kim!


Yıldızlardan yıldız beğen
Beğende düş
Sende uyku bende düş


Geldiğin gibi gitme
Gittiğin gibi gel
Rengine büründüm
Damla damla al al
Ey kurtuluşun sancağı
Gün senin günün
Çağı
Korkma yakala al çağı
Dalgalanda sindir alçağı
Ey hilal!

Çağı

Boynunda bukağı
Gök ağlar
Ağlar gerilmiş gök ağlar
Misket damlar

Alev alev yıldırımlar sema yeri

Bir güz el!
Bir güzel tutuşturur semaveri
Bir güzel tutuşturur semaveri
Tavşan kanı gözler

Avcı için bir güzel anı av ânı
Tavşan kanı gözler avcı tavşanı

Düşürmüş tuz/ağına kaç tavşan ağ’lamış
Kaç tavşan ağlamış

Kim doldurur
Dem diye dilâranın gözlerinden demliğe
Zamanı
Bir yudum ç/ay içtiğim
Bir yudum anı, bir yudum ânı
Nasıl içerim gözlerinden ummanı

Tavşan kanı gözler
Ten nûr, kaynamada tennûr

Sema düştü
Damlar misket damlar
Biz çocukken yüreğimiz elimizde de
Niçin kalbsiz adamlar
Anne!

Alem ölür alem olur
Bir sözünle
Ünle,
Haykır gürle göğünle

Hayyy!

Yangınıma kim su taşır
Dokun okyanusu taşır

Dokun aleme

Kır zincirlerimi kır
Hayyy!

Dünyanın çivisi çıkmış al çak
Bulutlar niye bu kadar alçak
Misket damlar

Alçak!

Avlular balkonlar misket damlar
Biz bebe iken yüreğimiz elimizde de
Niçin kalbsiz adamlar
Yokmu âdili

Çığlığımın yok muâdili


Şimdi söyle dost hangi dili kullanayım hangi dili

Ne farkeder anne desem umm desem
Ne farkeder mah desem mahkûm desem

Ben ademin Köroğlu
Sen havvanın imkan kızı
Borcum neki bilmem
Ölüyorum…

Anne İnsan alırda niçin veremez soluğu
Bak bak, yıldızlara çarptı göle bıraktığım kuğu


Ödüyorum!

Hangi günahımın bedelini
Gazze! dârüsselamın bahtsız gelini

Haykır belki bir duyan olur haykır
Ölmeyen diri hayyy! kır
De.

Ortak olsam avazına
Hangi dili kullanmalıyım söyle hangi dili
Varmı çığlığımın muâdili
İşit adalet sahibi evrenin tek adili
Hayyy

Kır dağıt prangalarımı

Ölmeyen diri
Haykır kır haykır
Kır zincirlerimi
Hayyy!
Kır

Alem uyurken
Ey şe’ni ile her an faal olan
Müteal olan

Demir aldı aşkın aleme giden gemi
Denge değilmi aşkın aleme dengemi


Kimbilir!

Alem sır alemi sır
Boynunda bıçağı
Kaç ana kuzusunu bırakır
Çığlık çığlığa

Kimi çağırsın coğrafyanın yetimi

Dârüsselamın öksüzü
Küstü küstü gökyüzü
Küstü
Ardından ağlamak düştü
Anne!

Alevler gözlerimden içtiği nârı şûle
Kır dümeni kır diyor diyar-ı mechûle

Hayyy! kır
Haykır anne haykır
Gazze!
Yurdum ana yurdum

Böğrümde hançerler sırtımda kama sır
Yıldızlar yağıyor anne gözlerim kamaşır

Alem sır alemi sır
Ağartır alemi
Od un taşır
Odun güneşe od’un taşır

Harlamada düştüğüm cehennemi
Söndürmez gözlerimin buğusu nemi


Harap haneler yıkık damlar
Biz çocukken yüreğimiz ellerimizde de
Niçin kalbsiz adamlar

Alem sır alemi sır
Kaynamada tandır

Tândır
Doğdu doğacak dönüşü batıdandır
Güneşin

Çalınan kapımız
Yıkılan duvarımız Ar’ımız
Utancımız!

Darusselamın bahtsız gelini
Gazze!



___rüstemoğlu___
Ahmet Gözübüyük