Her yağmur tanesinde üşüyorum kimsesizliğimin umuduna sevgiler dağıtıyorum
Tomurcuk içinde saklı kalan bilinmeyen gizemlere armağan ediyorum tüm çiçekleri
Durgunluğun içinde kaybediyorum benliğimi ve hiç kimseye söyleyemiyorum derdimi
Her bahar yeni bir yaşam penceresini hayal ederken yıldızları düşlüyorum güneşe rağmen...

" Ve ılık bir tebessüm gibi rüzgar geçerken çehremden, güzelliğini hayal ediyorum şekilsiz kadere inat.
Bedenimi tüketmeye yeminli bir ordu karşısında geldim sana. En çok sen oldum, kendimi sen buldum... "

Biliyorum , olmayacaksın !
Mevsimlerde unutulacak şiirlerim...
Ben sende neydim?
Seni yaşamak adına sevdim sevgilim kendimi ; Olmadım hiç kimse... Olamadım.
Öldüm hiç varolmadım...

Issız bir toprağa aitken üşüyorum senliğini,
Anlamayacaksın beni !
Anlatamayacağım kendimi...
Yaşamak neydi?
Gün gelecek çisil ıslaklık alacak gözlerini
Ve tüm şarkılar susacak...
Ne tuhaf bir yanılsama değil mi ?

Ay ışığının sen olduğu, yıldızların bulutlarla saklambaç oynadığı yarı karanlık anıtsal bir gece.
Bir seni sevdim ! çünkü sevmemek için bir neden doğmadı ki henüz ; çıkarsa acımam üşürüm ellerinde.
Ben seni çok sevdim gözyaşım kan oldu,
Bir dudak tebessümünde tanımlaşmıştık... ve saçma olan bu şiirde sevgimiz sonsuzlaştı.

" Öyle bir sevdim ki seni, özlemekten daha öte bir hayal oldu kalbimde. Varlığının güzelliği sanki yeryüzü mucizesi gibi. İçimden gelen yalın yaşantı su gibi dolmakta damarlarımdan, adına mutluluk koyduğum ömür şimdi avuçlarımda sevgimle birlikte... "

Çökmüşüm aşkın gölgesinde çünkü ben sevmişim seni karlar altında,
Özlemsiz fırtına büyütürken gökyüzünde ağlamışım bulutlarla
Kardelen çiçeği büyütmüşüm gözlerimde umudun bittiği yerde
Matem havası kırmış karanlığın içindeki yaşama sebebimi
Üzgün gülüşlerinde saklıydı neler çektiğin bu fanilikte
Şüphesiz henüz yeterince anlayamadılar esrarengiz sırrını
Üşüttükçe böldüm geceleri kollarımda yaktım sensizliği
Mutluluğu(mu) resmettim yüzünde , adına : masum koydum ve ben bittim...

sadece sevdim !..

Faydasız günlerin korkulu sitem karlığındayım... artık gözyaşım gereksiz ; üşüyorum ellerinde senliğine.

emre onbey