Her şeyden bahsetmiştim bunca zaman,
Ama eksik kalan bir sen varmışsın onca cümlenin içinde saklı kalan...
Oysa seni susup susup anlatmayı ne çok isterdim,
Kelimeler dudaklarımda dize geldikçe
Ve sessizliğimin sen tarafıyla sana yenilmeyi...
Bilirim cümlelerim hep çarpıktır,
Ve biraz harf sorunu yaşarım konuşurken..
Sessizliğimi ben çözebilsem,
Sana bu kadar susmak yerine,
Dedim ya konuşmak isterdim dilim döndükçe..
Ama sen bilmiyorsun benim yarım kalan masallarımı,
Kalem ardı yapıp seni yazmalarımı,
Ve dedim ya, harf sorunum var konuşurken...
Her şey yazmakla başlamıyor hayatta,
Bazen bir kaç kelimeyi bir araya getirip yeni bir dünya kurulabilir insan,
Mesela,
Seviyorum seni demek gibi…
Baksana devrik oluşu bile sana anlatmak istediğim o masumluğu saklayamıyor…

Sana bir cümle susmak yerine, konuşmayı göze alıyorum...
Ama sen böyle değilsin işte,
Konuşmuyorsun...
Çarpık cümlelerimi versem sana,
Yeni bir dünya kurabilir misin?
Mesela,
Seviyorum seni demek gibi...
Ben çektiğim derin ahların ardı sıra,
Saklandığım bir kaç yalnızlığın sende son bulmasından mutluydum,
Bakma sen geçmiş zaman ekiyle sana bir şeyler anlatmak istediğime,
Bilirsin, ben sana sustukça seni sevmeyi daha çok seviyorum,
Ve ne çok konuşuyorum sana kendimi tarif ederken...

Oysa ben seni dünyamın merkezi yapıp,
Tüm ibadetlerimi sana sunuyordum,
Ki bu seni sevmekten başka bir şey olamazdı herhalde...
Kirpiklerinde kendime bir salıncak yapmakla belkide en büyük hatayı yapmıştım,
Ve düşünememiştim bir gün düşebileceğimi…
Şimdi sen dillendirip cümleleri bana susmamayı yeniden öğret,
Bir elimde kalem ve diğer elimde silgiyle,
Ama izin ver,
Yine o çarpık cümlelerimle sana susabileyim,
Ve eksikliğini yaşadığım bir kaç harfle sana sunabileyim,
Bilmek istemediklerini..

Sen bana göz dersin,
Ben gözlerinde kendime kurduğum dünyanın ne renk olduğunu düşünürüm…
Belki elimde ki kalemle bir kaç yeni resim düşlerim kendime,
Ve sana uzanan yolları bir kalemde bir kaç sokak öteme çizerim..
Ama yinede korkarım kirpiklerinden kendime yeni bir salıncak kurmaya,
Ki kırılmışken yüreğimin ben tarafı…

Ben uykusuz gecelerin ardı sıra,
Kan çanağı gözlerimin sana uyumasından tedirgin değildim,
Ki seni bir daha görebilmek içindi,
Her molada bir bardak kahve içmemin nedeni..
Şimdi sen sus beni uykuya yenik düşerken gözlerim,
Bilirsin çarpık cümlelerimin ardından,
Bir kaç harf eksiliği yaşayan bana,
Biraz sen katmayı ne çok isterdim…



Özgür Havuz Gri/Siyah ve benden arta kalan sözler...