Sabahın kör ışıkları daha yeni yeni cama vururken
Yüreğinin başında bir sızı ile uyandı yatağından
Kollarını sıvayarak un çuvalının başına geçti,
Dilinde besmele, bir elinde hamur teknesi
Uyuyan üç çocuğun mışıltısı odanın dışına taşmadaydı
Ayaklarının ucuna basarak yeteri kadar unla döndü
Ocağın önünde dizüssü ibadet eder gibi başladı hamur yoğurmaya
Yüzü un gibi bembeyaz, un kalbi gibi lekesiz
Bir eliyle suyu dökerken, hayaller kuruyordu bahara ererken

Daha bir hafta önce kız gelin etmişti, bir başka köye
Kınalı kuzusu kendine iş bırakmazdı
Anne sen yorulma diyerek

Elini öpmeye geldiğinde
Sarı ineğin yavrusunu yanına kattı giderken
Gözleri buğulandı, engel olamadı damlayan yaşlara
Hamur teknesine düştüler tane tane..

Tandırı yakmak için komşuya bir solukta gitti,
Tüten ilk bacadan çıkan dumana bakarak
Bir kürek közle döndü hemen
Tandıra eğildi koydu saman irisi sakçının altına
Ve başladı üflemeye
Bazen de of diyordu derin derin
Sonunda tuttu körolası ocak...
Ahırdı, kümesti davardı derken başladı yine uzun bir gün.

İşlerin bir kaçı bir arada görüldü,
Sabah çorbası, temizlikti, yer yataklarının toplanması
Sonra mayası gelmiş hamurun başına geçti
Sırtına vuran kulunçun yüzüne akseden sızıyla...

Sac arası çöreği de güzel yapardı öğünmek gibi olmasın
Çol çocuk ve beyi pek beğenirlerdi..
Hiçbir işi birbirine karıştırmadan maharetle attı
İlk döktüğü hamurları tandıra
Pişen hamurun güzel kokusu yayıldı evin her bir yanına
Pişenleri aldı ateşten sakınarak
Nar gibi kızarmış çörekler daha yere düşmeden
Bitti kapış kapış
Yerken çocuklar ne kadar tatlı diyerek
Bilmeyeceklerdi hamurunun gözyaşları ile yoğrulduğunu......

Bekir Tolu