hey gidi çıplak ayaklı çocukluğum hey...
hay kahrolası çağdaşlık,
hay medeniyet dedikleri
gönüller yama doldu her geçen zaman
süsle uğraşmaktan artırdık gedikleri
yürekler perişan,halimiz yaman
hey çocukluğum hey
ne masum büyümüşüm yamalı donla
bize göre yürekti,sevgiydi herşey
mahalle çeşmesinden su taşırdık bidonla
taştan kerpiçten evler iki üç gözdü
içinde alabildiğince duygular yüzdü
kördüğümdü belki imkanlarımız
dolaşan yürekleri yürekler çözdü
elektrik yoktu yerine göre
televizyon da yoktu,paparazzi de,
kendi masumluğunda yaşardı töre
acıklı hikaye gibi kaldı mazide...
hey gidi fistan giyen çocukluğumuz
zavallı şimdiki çocuklarımız
medeniyet diye diye süründük durduk
sözde ava giderken içten vurulduk
bütün tuzakları ellerimizle biz kurduk
yol alalım derken hepten kudurduk
hani nerede benim çelik çomağım
nerede ’ak akçem sakla samanım’
şimdi pamuk ipliğine bağlı imanım
ben kendimi ararken kimi bulayım...
şimdi hıyarlar bile kibar mı kibar
benim masum bostanlarda hala gözüm var
bugün gösterişin esiri artık
cırcır böcekleriyle rakseden diyar
komşunun derdine herkes koşardı
kör bıçakla kesseler şimdi kim duyar?
ah yalınayaklı çocukluğum
ellerimle yaptığım tahta oyuncaklarım
bir paçavra misali kovuldunuz evlerden
bütün hasretimle ben sizi kucaklarım...
bunalım doldurduk medeniyete
bu hizmet kimbilir hangi niyete?
musibetle doldu her yanımız
sabredin az kaldı kıyamete,
büyüdükçe büyüdü evlerimiz
kaybolan duygulara nispet yaparcasına
eşyadan nefes bulamaz gönüllerimiz
yorulduk dünyaya taparcasına
masa, koltuk,vitrin doldur ha doldur
görmez oldu bizi sevenlerimiz
bırak uzun eşek,birdirbir oynamayı
evde adım atabilirsen ne mutlu sana
tükendi anlam insandan yana
her halt maledilir oldu zamana
iki gönüle yer yok artık yanyana
hey gidi yalınayak günlerimiz hey...
binalar yüklendi birbiri üstüne
kimse aldırmaz oldu gayrı nesline
para pul tükürür efendisine
yavanlaştı,herşey döndü tersine
hani benim bereketli misafirlerim?
hani saçları okşanan çocuklarımız?
gayri meşru doldu kucaklarımız...
tüketen tüketene dünyalıkları
işgal etmiş riya bütün kafaları
yerinden fırlamış insanlık yayı
medeniyet diyerek pisledik güzelim dünyayı...
unutuldu bereket,ağız tadımız
anlamsız şükrümüz,dualarımız
üşüyor vatan,titriyor bayrağımız
şehitler yerlerde bitti arımız...
ahh çıplak ayaklı çocukluğum
bilemedik demek ki senin kadrini
böyle medeniyet yerin dibine,
barışalım hadi uzat elini
çağdaşlık diyenler çalsın başına
beni bana bırakdüşme peşime
bırak dizim ağrısın yer sofrasında
katarım duyguları yavan aşıma...
hey gidi rahmetli anam heyy
hey gidi yanık türkülerimiz
şimdi el oldunuz sanki hepiniz
medeniyet kölesi olmuş insanlar
vah bizim zavallı çocuklarımız
bu mu sahiden çağdaşlık dedikleri?
isteyen kabarsın fiyakasından
ancak...iyi dinleyin
UZAK DURUN BENİM ALTIPASIMDAN...