Her gece her ayrı iki geceyle boğuşuyorum…
Birisi bildiğimiz gece öteki içimde ki gece
Birisi olaydı kolay olurdu her şey...

Düşünüp düşüncenin doruğuna çıkıyorum,
Aklım takılı anılarıma, kara bulutlar örtmüş üstüne
Benliğime saplanan iğnelerle ağırlaşan ensemden
ince dere olup ip gibi kıvrılıyor içime...

kıvranan yılan sanki karabasanlar çöküyor…
içimde ki şafağı, arıyorum
ruhumun karanlığını bile kirletmek için uğraşan şu paslı dünyada
anasından helal süt içmiş bebek masumluluğunu...

Irmağın öteki yüzünü aydınlık ulaşamadığım öte yanını
içimi ısıtacak, şavkını yüzüme sürecek
Çağıl çağıl akan sevdayı...

kuş seslerinin kanat çırpışlarına
kar beyazlığına rağmen onca sesle bölünüyor
atlas gibi içimde ki gece….

Bugün bir paslı vida daha çaktım yokluğunun
ertesi değil,
Her anına…
sevdiğim duymadı, hissetmedi…
içimde ki gecenin çığlığını….