Yontulmuş nice pişmanlıklar yaşamışız
Farkına varmadan

Satır satır biriktirmişim seni
Küçük notlar düşmüşüm aklımın ücra köşelerine
Bir kez olsun açıp okuyamadığım.
Ne zaman ki çektin pimini yüreğimin
İşte tam o vakit hatırladım

Buruk bir sabah daha
Sensizliğe açılan bir çift ela
Yetim bir günaydın düşüyor dilimden öylesine
Yastığında bıraktığın kokuya
Ah yar !
Gömülsem şuracığa hiç kalkmadan
Dökülse üzerime, ayak sürdüğün topraklar


Hayır…
Yok öyle asmak yüzünü günün
Doğruluyorum yerimden
Bugünüm…
İnadına yokluğunun, sana hediyem.

Senin için en sevdiğin elbiseyi giymeli şimdi
Dolaba uzanıyor ellerim
Lanet olası yalnızlık duruyor karşımda
Öyle acımasız…
Katlı kalmış bir çift pijama senden
Böyle değildi oysa kural
Sen tersinden çıkarıp olduğu yerde unutacaktın
Ben katlarken arasına seni koyup
Acısını alacaktım
Kızgınım…
Öfkemin pençesiyle pijamanı parçaladım
Parçalanan ellerimmiş..kanayınca anladım

Dışarıda sepeleyen yağmur var
Yine ıslanmalı
Her zamankinden daha çok belki
Yine unutmalı şemsiyeyi.
Avuç içlerin nerede ?
Kurulanmadı yüzüm ve sarılmadı kolların
Biliyor musun yine sakladım gözlerimi köşe bucak
Oysa, bulutlardan çok ben ağladım

Ne çok severdik
Zamanı çalıp uykunun kollarından, film izlemeyi
“Tesadüf” le
Bırakıp öylesine kaderin kucağına kendimizi
Elbet bir gün, bir yerlerde yeniden diyebilmeyi

Yok olmuyor sensiz bu şölen
Tat vermiyor hiçbir şey
Elimde senden kaçırdığım kumanda
Kanal kanal dolaşıp
Senden aklımca intikam aldım
Ne zaman ki rol bana düştü
Oyundan olanca hızımla uzaklaştım

Hadi yine aynı satırda buluşalım
Al eline bir kitap
Açtığın sayfada bekliyor olacağım

Sana dair bir not daha düştü elime
Sen; seviyorum diyorsun
Ben
Vakit geç diyorum
Ne çok ihtiyacım varmış oysa
Kızdığım her tekrara
Kefenlerken hatıraları satır aralarında
İşte tam o vakit, ruhumun üzerine mezar kazdım

Günler ne uzun yokluğunda
Bahar geldi
Senin için balkonu hazırladım
Akşam serinliği vuruyor
Merak etme, sen söylemeden şalımı üzerime aldım
Orta şekerli iki kahve yaptım
Bir yudum senden, bir yudum benden aldım
Unutmadım…
Her zaman ki gibi yalan yanlış falımıza da baktım
Gülüp geçtim ayırdığı yollara
Yine inanmadım.

Ah be cancağazım
Bak yine çöktü karanlık
Sen yanımdayken ne de çok severdim
Geceler sessiz, geceler dost derdim
En güzel şiirleri geceye saklardım
Mum ışığında seyre dalardım
Anladım ki yalnızlık bile senle güzelmiş
Ben bu sessizliğe hala alışamadım

Bakma sevgili böyle iç çekişlerime
Hüznümün üzerine umutlar ekiyorum
İlk günden kabullenmiştim aslında
Sadece, kabuk bağlamadı yaralarım
Okuyunca bunları sakın üzülme
Bilirim ben seni, kıyamazsın.
Ne olur gelme…
Gelme ki hayat bir adım daha atsın


Devrim Tülay Aydın
20.05.2010


“ŞİİRİME GÜZEL YORUMUYLA EŞLİK EDEN EYLÜLÜME TEŞEKKÜRLERİMLE..”