Hayata ve insanlığa isyanımın bir demli çay molasında
Nasılda girdi çirkin kalbiyle hayatıma
Ulan hangi arada
Düştüm ben bu tufaya
Oysaki
Güneşten muaf zifiri gündüzlerimde
Bir ses olmuştu yalnızlığım sessiz eşkalime
Ne elimden tutan vardı,ne de elinden tutarken gözlerine baktığım
Bir kadın gözlerimde yaşlandı
Evet
Ağlamadım
Ağladığımı sananlar,yalancı şahidiydi kaderin
Zaten bu acımasız düzenin kurduğu hiç bir mahkemeyi tanımadım
Verdiğiniz idam geçersiz
Ve zaten
Kendi kalemimi,yüreğimin uğradığı son katliamda
Ben kırdım
Çekin önümden darağaçlarını
Yıllar önce bir pamuk şekercinin önünde kaybettiğim
Çocukluğumu bulmalıyım
Zaman yelkovanını ararken
Akrepin canını ben almalıyım
Durdurmalıyım zamanı
Çocukluğumun hayatını kurtarmalıyım
Üstelik
Bilmiyorum nasıl düştüm bu tufaya
Sırtımdan yediğim bağnaz vurgunların
Hesabını sormalıyım
Bu dünyayı yüreğim
Terki diyar eyledi
Bedenimde gitmeden önce
Ruhumu pervasız sözlerden
Ve riyakar gülüşlerden arındırmalıyım
Çekin önümden darağaçlarını
Önce
Çocukluğumu bulmalıyım
Kaybettiği sahte bir hayatı
El değmemiş sözlerimle anlatmalıyım
Sonra çekersiniz ipimi
Şimdi
Zaman kaybetmeden
Koşmalıyım
Tek masum kalan yanım
Yani çocukluğumda giderse
Önce gözlerimi yağmurlarda ıslatıp
Sonra
Azrailin gözlerinde ağlamalıyım
Çekin önümden darağaçlarını
Kurcalanmış kafamı
Çocukluğumu kaybettiğim sokaklarda asmalıyım
Belkide rüyadır her şey
Doğduğumdan beri gördüğüm bu kötü rüyadan
Öldüğümde uyanırım
................