uzatsam ellerimi dokunabilirim saçlarına
konuşsam dokunur sesim kulaklarına
düşünsem içimden düşlesem anlarsında
ama bir o kadar uzaksın yapamam asla


kalbim yalvarırken bana hadi söyle diye
korkular hükmediyor bana uzak dur diye
aslında açsam gözlerimi sana karşı bir kere
olmuyor işte ya uzaklaşırsan bana an içinde


kendimce yazdığım şiirlerde tesellim adın
kurduğum düşlerde hayallerim anlık mutluluğum
öyle yakınsınki bana olmasa ön yargılarım
uzaksın bana seni uzak kılan işte o korkularım


arada bir bana bakışlarında kaybolur duygularım
kaybettim cesaretimi denizlerine hiç açılamadım
öylesine yakınsınki bana söylesem belki sarılacaksın
ama uzak kal bana hiç olmaman olur hep ızdırabım


yenemedim dünü ve ordan kalan acı korkuları
sana öylesine çıldırırken tenim ve yüreğim
susmaya mahkum kıldım sevecek dudaklarımı
bu yüzden uzağımdasın aşamadım korkularımı

uğraş aşkar