Hikayenin başı gibi sonuda aşk kokuyor.

Büyük bir tutkuyla başlarsın sayfaya.
Dizginlenemez bir şevkle yazarsın.
Geçmişin anısını taşır kalemin,
Bedenim gibi ruhumda senin.

Sonra bir başka kapıyı açarsın.
Odandan çıktığın zaman,
Arkanı bile dönüp bakmadığın kapılar gibi.
Hayallerini kapattığın kapılar arkasında bırakırsın.
Hüznün,intikamın olur senin.
Geleceği görmüş gibi koşarsın.

Gözlerini ufka yaklaştırır öyle ağlarsın.
Damarların kesik kesik olmuştur sanki.
Tüylerin mehtaba boynunu bükerken,
Sen bir kuş misali,
Özlediğin o masum şehrine uçarsın.

Hikayen hazin bir öyküyle bitmektedir.
Şehrini,ölüm gemileri yağmalamış,
Tek senin odan ayakta kalmış.
Büyük bir sis bulutu içinde saklanırsın.
Güneş çirkin yüzünü sana dönmüş.
Mehtabı kendi odanda ararsın.
Ama malesef hayallerin,
Kapattığın kapının arkasında kalmıştır.
Bundan sonra sende aşkın,
O tutkulu girdaplarında boğulacaksın !