Kitabımın sayfasında kaldı ayracım
Ve attığım yerde duruyor bugünlerde
Ve yazdığım hiçbir öykü
Bugünlerde tamamlanmama derdinde
Yemek yemediğimi günlerdir
Sigaram bittiğinde ancak anlıyorum
Evim dağınık
televizyonda eski türk filmi
Ve tecavüz sahnesine bile artık gülemiyorum
Yatağımı kaldırmayalı ,üzerinde yapıştığımı
Sabah mecburi hizmetlere gittiğimde anlıyorum
Bu şehre ilk girdiğim zamanki bavulum
Tam karşımda ama bu sefer
Boşaltmak için değil
Herhalde aklımda esene göre
doldurmak için
Ve içine kanımı akıttığım o nehir
Göğsüme bıçağımı dayadığım şehir
İçinde aşklarımı kaybettiğim
Kendimi yıllardır teselli etiğim teşhir
Dost diye bildiğimin postuna tuz serptiğim
Ve asıl dostlarımı küstürdüğüm şehir
Özür diliyorum:
Büyüklerimin küçüklüğümde anlattığı
masallarındaki kutsal şehir
Af diliyorum:
Yatsı zamanı buysa
Yalanımla gidiyorum.
özür diliyorum şehir...
İRFAN TEMEL