Paslı kutulardan yaptığım melodilerin içinde can çekişiyor yanlızlığın
ve
berbat bir barut kokusu var ellerindeki kalemde.
Seni tanımasam kafana sıktığını düşünebilirdim.
Mavi gözlerinin içinde çocuk haylazsa bunda bahtının suçu ne ?

Seni tanımasam diyebilirdim ’Ayıkla pirincin taşını’ diye,
hatta tanımasam bir kaç bira söylebilirdim.

Ama olmuyor,
olmuyor.
Biranın yanında tekilasız,
e tabi tekila da limonsuz ,
hele tuzsuz hiç olmuyor..

Yine başladı tıngırtılar duyuyor ,duyuyor musun ? -yüreğini yırtarcasına-
Kendinden çalıyor melankolin .
Al eline fırçanı da artık sil şu tuvalin üstünü,
yeniden resimler yapmak lazım,
yeniden,
yeni,
yepyeni resimler...

Bu türküyü uçurumdan aşağıya at şimdi,
üstüne bir yaprak sarma yapsın anacığın
bir nehir bestesi tuttur ağlarınla yakaladığın turna balığının tellerinden
bir sürü otlat .

Aslında iş kolay :
Biraz sarı ,biraz kırmızı hafif karıştır zamanla
ortasına biraz kekik ,
evet göğsüne sür göğsüne,
bir şeker kamışı üret dudaklarından .
Git ananın elini öp
ve
vazgeç
kendini vurma sevdasından.


UMUT KURU