11
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
3140
Okunma

Umuda dair bütün çiçeklerim,
Uçurum kenarlarında açtı.
Yaban rüzgarları okşadıkça tenlerini,
Yediveren sancılarla kıvrandı.
Sen;
Saçlarıma düşen kar tanesi oldun hep,
Yüreğime keskin bıçaklardan süzülen sızı.
Sevdiğim kadar hasretim oldun.
Beklediğim kadar vuslatıma sancı.
Her akşam gün batımını gözlerine,
Yokluğunun kabuslarını bağladım.
Her sabah yetim uyanan çocuklar gibi,
İnan sensizliğe ağladım.
Bu yollar,
bir seni getiremedi yorgun bekleyişlerime,
Bu yıllar ,
Bir seni düşüremedi hayalden öte gözlerime.
Şimdi umutlarımda bağ bozumu var.
Anladım sevdada mevsim hazan.
Ahh ah;
gül cemalinin bir yansımasına kurban olduğum yar,
Değiştirmedi bu yazgıyı yazan.
Bir gece ansızın düşlerini titretirse,
Soğuk bir mezarın ürpertisi.
Anla ki yokluğun canıma yetti.
5.0
100% (6)