içimin çağrısına cevap verdim
hırçın bir çöl esintisinin en kuytu yerindeyim
ve pusu daima düşmanı çekti
üzerimize yorgunluk gibi çöktü gece

ve saatler tam da o anı çeyrek geçe geldi içimizin kurşun askerleri
kendimizi uyutmak için kendi kendimize
anlattığımız masallar ve söylediğimiz ninnilerden öte
bilinçaltımızda annemizin silinmez izi

uzun uzun ağaçların şarkımıza perdesi
yalnızlıktı
avuçlarımızda büyüttüğümüz zamana ait



içimin çağrısına cevap veriyorum

beni çöle çağıran bir devenin ayak sesleri
ve aruz bütün aşinalığıyla gözlerime

küçümsenmekten hoşlanıyormuşum gibi
cümlelerine yabancı olduğum bir beldede
sözcüklerim buhar,
sözcüklerim kum olurken bir devenin kirpiklerinde

geçen zamana şu koca çöl destansı bir tenkit
şu koca çöl tehzildir yılların şiirlerine yazılan
bereketsiz zamanlarımıza genişletilmiş bir an


içimin sesine cevap veriyorum;
evet, buradayım
ölmedim, geliyorum...