Yaban sarmaşığım,
Mustafa çiçekleri indiriyorum tenine
Göğün kandillerinden
Nefesinin kadim yalnızlığı ile arınıyorum
Gün batımından doğuruyor beni acılar yeniden yeniden
Gözlerinin düz yazısıyım, kendimi şiirin sanıyorum…

Herkes gider evet herkes
Sızlayan bir düş kırığı bırakıp ellerimde
Hünerli bir beklemeyi sürdürürüm
Kimi beklediğimi bilmeden
Sancılanıp da doğuramam
Yeni aşkların masum sevinçlerini
Hezeyandır tüm geliş gidişler evrene
Sağ göğsümden kardeşliği,
Sol göğsümden aşkı emziririm
Geniş bir yayladır yürek mevzim
Hiçbir yurdun vatandaşı olmadım
Bildim bileli sevda yerlisiyim.

Şu anki kadar dolu dolu olmadın içimde
Ve yorgunluğunu duymadım böylesi
Solumda tıkır tıkır çalışan ağır işçinin

Kumarda kaybetmiştim aşkı
Sende kazanacağım ne kalmıştı
Neydi içimden adını kopardıkça onaran
Zaman acemi bir hırsızmış
Anıları ardında delil bırakan