Bir adam
Duruyor karşımda,
Baktığım ayna
Ne de yaşlı gösteriyor
Beni bana…

İki kargaydı sanki
Aynı dalda ben ve kendim
Bir lokma umuda
Bir kursak mesafeydik
Bakıp durduk oysa.

Çok tren izledim ben.
Bakmaktan kastım
Zinhar, bu değil.
Görülesi öyle çok şey var ki;
Öpüşenler,
Fabrika bacaları,
Oyun oyun çocuklar,
Sloganlar,emekçiler…
Banklar üzerinde güzel durur
Kargacık-burgacık aşk şiirleri
Bakarken görebildinmi!

ne kerataydım ben.
Kara tahtanın üzerine
Küçücük tebeşirle
Büyük emellerimi çizdim.
Bilir misin bilmem
Leblebi tozuydu vakti zamanıyla
Tüm çocuklukların lezzeti
Ve eğlencesi zil çalıp kaçmak.
Bahtiyar bir ülkenin
Mes’ud bir kentiydi
Ait olunan
Ve her oyun dönüşü
Yorgun uzanılan döşek.

Hatırlarım
Büyümenin güzünde
Bir kelam vardı dilimde
Hayata karşı
Rüzgar gülü gibi dönen
Öfke ile yoğurduğum
Ve bir dar ağacı bakışlarımda
En asılası haline cellatlaşan…

Ama hep
Bir yönü pek taze
Ve
Yine bir yönü hep saf
Diğer yönleri ise
Bir diğerine zarar vermeyen
Çok yönlü bir mücadele idi
Zamana ,
Hayata karşı…

Ah bu iki parmağım kopsun.
Kaç makaslık yanak sığdı
Muzur öykülerimin arasına
Ve
Kaç şişenin dibinde
Sabahlanıldı
Türkü türkü susulan
Bol tütünlü
Dost meylerinde.

Şimdi
Bir adam
Duruyor yüzümde.
Ne sıfatında bir ben
Ne de en sevdiğim oyuncaklarım var ellerinde.

Olmakta olana,olsun.
Hayıflanmıyorum yine de.
Bir çoğu boş
Fakat güzel günler
Gizledim sineme.

Tam bir kerataydım ben.
İçi farklı,dışı farklı
Hayatın memesinden
Emerken fevriliği
Yaşlandım sanki.
Yirmidokuz
Kimbilir belki yaşarsam
Seneye otuz.
Ama
Biliyorum
Hiç yaşlanmayacak
İçimdeki o çocuk…

Ve ardımdan
Dedemin sesi:
Yine mi geldin
Kerata seni!

maYıs 2010 -EkmeK aRası şaRaPNeL-iLker

rahmetli dedem ’MustaFa KENaR’a ...