Ömrümden birer birer yaşanmadan kaçtılar
Rüzgâr misali geçen yılları tutamadım...
Yâr sandığım goncalar el bağında açtılar
Bana firkati seçen gülleri tutamadım...

Bir zamanlar gönülden ben de sevdim özledim
Gece gündüz yıllarca boş yolları gözledim
Bir fırsat düşer diye bin ümitle izledim
Öpmeyi dilediğim elleri tutamadım...

Beni yakan gözlerde bir merhamet aradım
Leyla’sı bilinmeyen Mecnun’a çıktı adım
Beni güze götürdü aşktan yana her adım
Çiçek çiçek açılan dalları tutamadım...

Sağa-sola bakındım işaret göremedim
Hicabımdan kimseye yol-yordam soramadım.
Bırakın yürümeyi başına varamadım
Vuslat yurduna giden yolları tutamadım...

Bigâne davrandıkça beni perişan eden
Elem üretti felek bana her bahaneden
Bu kadar ıstıraba nasıl dayansın beden
Garip baştan dökülen telleri tutamadım…

Aşk bağının aslını anlayamadım gitti
Ekimde vuslat ektim nisanda hasret bitti
Çeke çeke yorulan sabrım isyanda yitti
Talihe sitem eden dilleri tutamadım…

Bir şey gelmez elimden böyle imiş kaderim
Bakıp bakıp maziye şimdi bin ah ederim
Eksilmedi gönlümden bir an bile kederim
Gözlerimden dökülen selleri tutamadım...

Veli BOSTANCI