Son durak...
Çaldı seni benden ölüm
Gözlerini, ellerini de götürdün
Kendinle yüreğimi de mezara…
…

Giderken gözlerini
Götürmeseydin olmaz mıydı?
Gözlerinle hissetmiştim kendi varlığımı
Saçların tel tel dökülecek!
Yazık olacak en çok gözlerine…
Bu mezar;
Tek avunduğum olacak
Gözyaşlarımı bırakıp
Toprağını koklayacağım...


Bir zamanlar gözlerimden sakındığım
Aşkım;
Sen orda ebedi kalacaksın
Ben sana ömür boyu tutuklu…

Ben mi?
Sana yangın olmuş tüm hafızamla
Anılarınla yaşayacağım.
Ağladığın gözlerini,
Sana dair ne var ne yok
Hepsini hatırlayacağım.

Kimi zaman resimlerine bakacağım
Kimi zaman sesini duyacağım
Uzun ve karanlık gecelerde
Sessiz, soğuk duvarlardan…

Üçüncü gecesi oldu göçüp gittiğinin,
Ardından
Seni tanıyan tanımayan herkes
“Güzel bir çiçekti, dediler.
Güya seni bana unutturmak için
Başsağlığı dilediler.
Üç gün boyunca çok kalabalık vardı
Bir tek sen yoktun
Bu ilk kez gördüğüm
Kalabalık içinden…

Yaşamışlığınla biçimlenmiştim
Bir bestenin melodiyle ses verdiği gibi
Notalarıma ses olmuştun
Bir hüznü resmediyorum
Senle boşalan yüreğime şimdi…
Ben sensizliğin kederini yazdım
Gözlerim üstünde şiirimi…

Z.D.Y


Sevgili ve değerli dostlarıma bir teşekkürdür…
Sevgili Güneşi uyandıralım
Sevgili Avşinli Zeyno
Sevgili Bir sarı gül
Sevgili Abim Ali Çağlayan
Sevgili Vuslat o5
Sevgili Asmeroz62
Sevgili Hiçbitmez
Sevgili Çimlerin melodisi
Sevgili Mordağların kaçağı
Sevgili abim Fikret Şimşek
Sevgili Unalan
Ve
Sevgili Aysel Aksümer’ e

Ve ayrıca sesiyle şiirime değer katan
Sevgili Niğmet Yıldız hanıma

Kocaman teşekkürlerimle...

Şiir eski bir vefasız sevgiliyeydi, kendi yaşıyor fakat yüreğimde ölü…
Hepinize ayrı ayrı teşekkür ediyorum ve en içten sevgi/saygılarımı sunuyorum.