Hani yaşamlarımızı birbirimiz için vermiştik
Hani kederleri sevinçleri ortak bir dünya kuracaktık
Ve şimdi birbirimize kırılıyoruz anıların ölümünden
Bundan sonra ikimizde,
Başka başka yaşamlarda kuracağız yazgımızı
Kalplerimiz hiç kırılmayacak...
Önce bir zamanlar kederler birikecek kahrolacağız
Sonra hataları affeden tek şey :
Unutkanlık gelecek yaşantımıza
Birbirimizi boş vermek olacak anılarımızın rotası
Ve diğer insanlar arasında sen ve ben olacağız,
Unutmaya çalıçacağız zorda olsa.
Sonra uzun yıllar görmeyeceğiz birbirimizi belkide
Ben ise yaşamım,kuvvetim herşeyim olan senin için nasılsın diyemeyeceğim
Hani hiç bir zaman (pişmanlık duymayacağız) demiştik
Hani bir mutluluksa eğer ölüm,
Beraber bulacaktık ölümü:
Yaşam çok kısa derdik,
Mutluluğu beraberce arayalım demiştik..
Tek andımızdı sevmek ölünceye kadar sevmek
Affederek sevmek.
Biliyorum ruhları ayırmak kolay olmayacak aynı ruhta var olanlar için...
Fakat bir gün tüm pişmanlığımız bitecek yıkılışlığımızı unutturan tek şey
Ölüm gelecek yaşantımıza
Ve sen inancım,mutluluğum,yaşamımın amacı olan sen
Öldü diyeceksin benim için.
Belki ben belki sen ama mutlaka birimiz önce ölürsek
İşte o zaman ,
Yazgımızdan hiç ama hiç PİŞMANLIK DUYMAYACAĞIZ.

NOT:Gerçek yaşanmış duygularla ayrılık üzerine yazılmış bir şiirimizdir.
Yazılış tarihi: 28.10.1978 Nazmi Şenusta Oktay Hasbioğlu.