12
Yorum
19
Beğeni
5,0
Puan
537
Okunma

Öyle bir sessizlik’ki bu
kimi zamanlar adını bilmediğim
kuşların sesini dinlerim penceremde
belliğime giren seni düşlerim
beraber gezdiğimiz yerlerde
renklenen gök kuşaklarında
beyaz portakal çiçekleri açarken
mor güller arasında
seni beklerim belki gelirsin diye
bıktım bu ayrılıktan bıktım
alınma sana değil sitemim
bu hayatın acımasızlığına
sonlandırmak için özlemini
koşarım sana doğru
bir türlü ulaşamıyorum
oturduğumuz o ağacın altına giderim
yine sen gelirsin aklıma
nemli havanın serinliğinde
hüzün mevsimi olsa da nedeni
içimde bir sevinç var yinede
ayrılığımız sonlanır belki diye
şimdi bitmeyen hasretinle
yalnızlık içinde yaşıyorum sessizce seni
Nazmi Şenusta.Orhangazi/BURSA.08.91.2023.
5.0
100% (15)