Saat dünün ikisiydi
Evindeydi
Evinin pervazsız pencerelerinde çiçeklere su verirdi
Patavatsız bir insandı kendi iç dünyasında savaş halindeydi
Ruhunun tüm askerleri tek tek esir düşerken
Korunacak son sipere de gömmüştü kendisini

Saat dünün beşiydi
Tarla başındaydı
Defolu kalabalıklar arasında hüzün gizliydi
Yoktu geri dönmeye yüzü
Dökmüştü fahişe tadında esen bir rüzgâra yüzünü
Şiilerine jilet atarken yağmur mazgallarına da düşürdü usturayı
Kanatsız kuşlar gibiydi. Maviydi gökyüzü
Gökyüzü aslında çok soğuk kirli bir kıştı gözünde

Saat dünün onuydu
Geri dönüyordu
depeche mode’dan ‘’I Fell you’’ çalıyordu
Aracı kullanırken alkollüydü
Ve Çarptı birden tüm eskitilmiş geçmişine
Kırdı el parmaklarını düşürdü kalemini
Saat dünün ikisiydi
Aklında sadece sen vardın
İntihara meyilli değildi ölmeden önce…

15/01/010 15:00