56
Yorum
6
Beğeni
0,0
Puan
3128
Okunma

Ölüm sessizliğinde her yer
Tenha bir köşede çırpı dalıyım
Çekin üzerimdeki gezinen yabancı ayakları
Ağlayamıyorum
Sessizliğimde büyütüyorum hıçkırıklarımı
Benliğimde ne çok kişiliksiz izler
Canım çok yanıyor
Noterdam’ın kamburu sanki
Sırtımda bir yığın çöp
Taşıyamıyorum
Devler mi küçüldü, yoksa cüceler mi büyüdü
Okuduğum masalda bir terslik var
Rüzgârın yönü belli değil
Her yönden esiyor
Ne çok zindan, ne çok uçurum
Adım başı yoksulluk, yalnızlık
Yılışık tebessümlü, kara gözlüklü adamlar ne de maharetli
Bir elleriyle elma şekeri sunarken
Diğeriyle çocukların geleceğini çalıyorlar
Heybeleri ne kadar da derin
Dolmuyor bir türlü
Masum yüzlerinde ölgün gözleri
Kandırılan çocuklar mutlu
Ah!.. Bu karanlık
Her yer zifiri
Ruhum sıkılıyor sevgili
Sen de yoksun
Görmüyorsun
Etrafımda kasvetten elbiselerin içinde insanlar
Kan kırmızısı, kızılcık şerbeti içiyorlar
Tanrı’nın sessizliğinde sığınmışlar dua’lara
Bir ışık bekliyorlar, karanlığı yırtan
Korkuyorum
Gölgeler çok kuytu
D/üşüyorum
Artık mutlu insanların diyarlarına uçmak istiyorum
“Uç uç böceğim annen sana terlik pabuç alacak”
Uğur böceklerim nerede?
Günebakanlarımın boynu bükük
Sahi!... Güneşi kim sakladı ?...
Şiirime güzel sesiyle ve muhteşem yorumuyla can katan Sevgili Arkadaşım BENSENO’ya ve güzel yüreğine sonsuz teşekkürler ederim..Her daim ..Saygılarımla.....Sevgiler........
11/05/2010
Ankara
Ayşe