Dün gece uzun uzun seni düşündüm anne, tarifsiz bir huzurla yüreğimde.
Bana ninniler söyleyen ve babamın ardından ağıtlar yakan sesini,
Şefkat abidesi, sıcacık kalbinin dünyaya açılan penceresi gözlerini.
Ve ne vakittir öksüz kalan saçlarımın en büyük hasreti ellerini.

Dün gece seni düşündüm anne … ve
Toprağın yağmura olan özlemiyle çatladığı,
Berfinin hayatını güneşe adadığı,
Hz. Mevlana’nın semahıyla yakarışı gibi seni ne çok özlediğimi.

Dün gece dualarım senin içindi anne, şükrümle.
En derin acılarla dağlanırken ciğerin sen ki şükrü dilinden düşürmedin.
Sabır dağının zirvesindesin biliyorum;
Ve o dağda bir parça taş olabilmeyi ne çok diliyorum.

Dün gece sensiz soğuk gurbet ocağında yastığa koyduğumda başımı,
O an senin kucağındaydım anne; nasırlı, toprak kokan ellerin okşuyordu saçımı.
Öyle bir saltanat ki bu imreniyor alemin cümlesi.
Başımın tacısın, bense babamı uğurladığımız cennetin ayaklarının altındaki bekçisi.

Dün gece seni düşündüm anne, sen yoktun ama sensizlikte.




05 Mayıs 2010