Yoldayım…
Ne vakit çıktım unuttum,
Ne zaman varırım bilmiyorum.

Yoldayım…
Nereye, ne için?
Kime, kimlere gidiyorum?
Düşünmüyorum…

Yoldayım…
Yüküm, yaşanmışlıklardan yükünü almış yüreğim.
Ağır mı ağır …
Ve ağır mı ağır ilerleyebiliyorum.

Yoldayım…
Tepeler aşılıyor,
Irmaklar geçiliyor da;
İçimdeki engelleri aşamıyorum.

Yoldayım…
Soluklanmak yok besbelli aceleye gidişim,
Acıkmıyor,susamıyorum demek ki…
Ya da suskun bir oruçtayım.

Yoldayım…
Az kaldı görüyorum…
Ama her adımda uzuyor mesafe varamıyorum.
Düş mü bu yoksa rüyada mıyım?

Yoldayım…
Çok uzaklara gittim sandığım,
Ama bu yol bir arpa boyunu aşmamış.
Yine çıkış noktamda, kapındayım.

Yoldayım…
Son bir adım, son bir nefes…
Yıkıldı içimdeki engeller açıldı kafes,
Dur de durayım artık, ol de olayım…

Yoldayım…
Ne vakit çıktım unuttum,
Ne zaman varırım bilmiyorum.
Bildiğim, sarı”SON”bahar suskunluğunda ölüyorum. 02 Ksm’12-RG