Boşveriyorum, inan!
-her neyi yaşıyorsam şu an,
Geçmişin göç yollarını aşıp,
-belleğimin tüneğine konan,
-bir kuşu öldürüyorum.

Hatırlamak anıları aslında,
-ne hoş olurdu, değil mi?
-küfesinde ne olduğunu bilmeden,
-yaşam boyu sırtladığımız;
-tüm bu kahpe zamanları.

Elbette ki, bir şeyler yaşadık biz,
-renk cümbüşünde yiter giderdik, o zamanlar,
-dimağıma, torba dolusu lâf inerdi,
Şu hale bak; neden kilit vuruldu ki, dilime?
-ah! Keşke bilseydim;
-nasıl da kesildi, sesim soluğum,
Ne zaman görsem seni; çöle dönerdi şu damağım,
Saçma sapan konuşmak yerine,
-kolaya kaçar yetim aklım, sinerdi bir köşeye,
-yarım kalırdı sözümüz.

Belki de bilirdi cümle âlem,
-düğün derneği hak etmedik biz;
Hani, ’güler oynardık’ derler ya,
Asla böylesi olmadı aramızda,
Ağlamak ve sızlamaktı,
-tüm derdimiz.

Yeminler ediyorum; inan!
Her ne laf biliyorsam şu an,
Kaçıyorum, sineme ağır kahrından,
İçimdense, çok şeyler söylüyorum.

Tütün kokusu var loş odalarda,
Şah damarından çekiyorum şimdi; herşey boş
Uyuşmaya başlıyor bak;
-giderek resimlerin karışıyor,
-gözlerini seçemiyor yüreğim,
-ah, salaş belleğim;
-koşsana anıların peşinden!
Nedense, hiç anlamıyorum;
-kabul olmuyor dileğimiz.

Boşa kürektir bu gülüm,
Sen ne yaparsan yap,
Seninle daha acılı ölüyorum.

09.07.1998