HÜZÜN BOĞAN İZMİR DE BENİ YAKALAYIN AYNI GÜN

Asiyim,bu dağlarda ben gezerim
Kırbaçladığım sokaklardan çocuk ararım.
Bir elim hüzne boğulmuş kentler de
Seni aramak.
Bir elim masum çocuklara seni göstermek.
Sen …sen…sen…
Anadolu sun
Hançerlenmiş dört yanından bana ses vermezsen ,
Gözlerimde ki sürmelerimden gözyaşlarımı sakladığı bilin.
Hüzün boğan İzmir de beni yakalayın aynı gün.
Karşıyaka,Foça,Balçova
Seni görmesem bu şehirler ağlar doya doya.
Bana ses vermezsen; gecelerden ateş isterim
İzmir de batar ,İzmir de yatarım.
Yağmurlar düştüğü anda denizden sana,
Martı uçurturum,hem de barış adına.
Sen bana ses vermezsen limanlardan gemileri bırakırım
Hiç acımadan.
Ekmek gider,dost gider,martı gider,
Siyah gözler kan çanağına döner.
Sigaralar paketleriyle ısıtır beni.
Üşütmeden , kalemlerimi bırakmadan
Bana ses ver.
İzmir bana darıldı mı? Kalem düşer
Dilimde sözcükler sevgisizliğe döner.
Bana elin vermezse İzmir ,
Bu dünya beni senden sürgün eder.

FATMA GÜLER
24 NİSAN 2010


Ablam kadar değer verdiğim ve yüreğine hiçbir zaman eş değer yürek bulamadığım lise öğretmenim/hocama çok sevdiği memleketine …
ÖĞRENCİSİNDEN ;FİLOZOF HOCASINA KABUL ETMESİ ÜMİDİYLE...