Güneş doğudan doğar…
Hüzünler başlarken bu kentler de
Herkes avucunda dost eli arar.
Sen duymazsın bu sessizlikteki
Çığlıkları,
Rahatını bulmuş caddelerde sallanırsın.
Güneş bu kentte ısıtır sabahını,
Öğleyi demeden belki geceyi de okşatır sıcacık ışınlarıyla.
Berivan yıkanmış yağmur bulutlarını
Andıran kıvırcık sarmaşık sarı saçlarıyla
Güneşe bakarken bir damla yaş süzülüyordu ,
Çatlamış dudağının arasına.
Ve berivan…
Ağıt yakarken el açar ,dibimi almış
Ayaklarımın yaslanmış olduğu kerpiç duvarlarının örgüsünde.
“Barış…sevgi..umut…”dökülüyordu dilinde.
Memo yırtılmış elbiselerin içinde masumca güler, yumruk çökertmiş yüreklere.
“Beni ne olur sevin” derken sızlıyordu bu yer
ve kentte hüzünler nöbetleşmişti memonun göğsünde.
Hüso nöbet “budur işte aşklardan yoğrulmuş,
Seslerden sevgi ıslıkları duyurtur baştan başa doğudan,
Esinlenen cümbüşle”
Nefret yok,beraberliğe oturtulmuş iki kelimelik
Dünkü nöbetler anlatılırdı.
Adımlıyorlardı berivan ,hüso birde memo
bana bakıp elini uzattıkların da
Hani benim gençliğim nerde..
Diyerek sessizlikte haykırıyorlardı.

TEBRİKLER DE YAZININ RENGİNİ DEĞİŞTİRSENİZ DERİM






Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat