Gözlerime gözlerin değdi nihayet
Ağladın..

Gördüm, teninden süzülüyordu nihavent
Çalkalandı içindeki çocukluğun dibe çökmüş tortusu
Ellerim mi?
Titrer elbet...
Vuslata erdi yalnızlığın uykusu

Çık kabuk zannedip saklandığın,
Zarı yırtılmış cehaletlerinden yalnızlığın
Tüllerini arala yüreğimden bir bir
Aç mendilini,
Otur dilen aşk sandıklarında kaybettiklerini
Seni de yutacak gör bak bu hain pusu
Gecenin matemine kanıp içeceksin
Altın keyifleri
Saçlarının tellerinde yanacak günahın korkusu
Tenim tenine rötarlı
Rüyalarımda tatsız yıldızların ahenkli kokusu

Değdir dudaklarını ölüme
Titresin kıvrımlarındaki ecel hevesi
Her nefes akdinde
Bir engel gibi çıkacaksın önüme
Ölümdür aşkın tekrarlanan hecesi...

Gözlerime gözlerin değdi nihayet
Kaçırdın...

Kendini toparla çıkmaz sokaklardan
Şehrin her yerine sözün söyleyemediklerini bıraktım
Değdir dudaklarını tenime
Damıt nefretten tutkuları
Ve bak bu sabah aynalara,
Yüreğine iz bıraktım...

Gözlerime gözlerin değdi nihayet
Hayran bıraktın...





Dip not: Ve bir şarkı Sezen’den Ege’nin yakıcı tuzuyla kavuran;
Ah...Gözlerine göz değmiş belli, dudaklarında günah tadı var. Suçluluk kokusu sinmiş tenine, ben yine aynı hep affedici...



Elif SEZGİN