5
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1258
Okunma

Seninle Kozlu’dan çıkıp yola bir demli çayı Kapuz’da içerdik
Yollarımızda Üzülmez’den çıkan madenciler dururdu.
Domuz damlarında ölüme gülerdik
Ölüm bile gülmelerimizden yoruldu.
Karakolların içinden geçtiğimizde Fener sahillerinin yaramaz çocuklarıydık
Kollejli çocukları döverdik
Arada bir söverdik limanda balık ekmek yerken
Çelikel lisesine.
Gençlik işte...
Kapuzdaki bayanlar gününü hiç sevmezdik.
En çok Filyos’ta girerdik trenlerle kaçtığımız o günlerde ilk ergenliklerimize
VE
bürünüyoruz Zonguldak’taki desenlerimize.
VE
Birgün Karaelmas diyarından bir vapur kalkar
Ayaklarımı yalar kömürün tozları
Kömürlerinde doğmuş çocuklar
Şimdi İstanbul da kapıcılar...
Köyden Büyük kentlere göçen Kömürcü Çocuklarına ......
umut KURU
5.0
100% (3)