Hasta kalbimin sebebi sensin
iki paket içiyorum seni her gün
her nefesimde her saniyemde sensin kansersin
beni acıtan tek şey sensin kanatan sen
agrıyan yanımdaki sen aglayan gözüm sen selsin sen
zehir zıkkım kara geceleri üzerime salan sen
ben yıkıldım ben düşmüşüm ne fark eder
sen mutlusun ya aldın hevesini ya attın ya herşeyi bir kenara
hani dileklerimiz hayallerimiz vardı hani gelecegimiz vardı
gelecekte bizi bekleyen o mutlu gelecek
hani dört kitap üstüne yemin etmiştik allah için
hepsi sevip bırakana kadardı
ben sende seni sevince öldüm bunu iyi biliyorum
ben seni sevmezken ben vardım
ben candım ben yarindim ulaşılmazdım degilmi
kabullenemediğim ne biliyor musun?
kac sabah aynı anda uyanıp birbirimizin gözünün içine bakarak
dudaklarımız büzüşürdü,konuşamazdık caresisligimize aglardık
bütün caresizlikleri derman yaptık söyle neden niye ayrıldık
biz bir elmanın iki yarısıydık seninle
biz bir bütündük biz bir bende tek candık
her neyse boşver senin merhametsizliğin üstünde dursun devam et
ben alıştım zaten sensiz yaşamaya sensiz nefes almaya nefes alamamaya
bütün parçalarım sende kalsın
topla böl çıkar ne yaparsan yap hepsi senin
benden zaten ne kaldı ki acıttıklarından başka


ANKARA- Hamamönü / Hacettepe- 13-07-2008 LOKMAN KAYA