Olmaz biliyorum ama hani olurda bir gün aklına düşersem kalbini sızlatırsa vicdanın
tutarsan nefesini ararsan beni beni çayın deminde beni duvarın neminde
beni teninin terinde ara bulursun be güzelim bulursun beni
ben ayrılığı işaret eden gözlerinde kaderime son noktayı atan
sözlerinde öldüm o gece parkta son buluştuğumuz söğüdün gölgesinde
ben seni oraya aylarca görmediğim seni meğerse vermek için ömrümün son nefesini
bin bir nazla getirdim be güzelim nazla
eğer ben katmer katmer sevgimle işlediğim yüreğimi sana anlatamadıysam
sana tanıtamadıysam söker atarım bu yüreği bu yürek bana fazla gelir güzelim fazla
eğer sen beni gerçekten hiç sevmediysen kalbinde ufacık bir yer etmediysem
gönlünü feth edemediysem çamura yazarım bu sevgimi
benim sevgim sana fazla gelir güzelim fazla
ben seni buruk bir saz telinde tanımıştım yazda
ölürsem değil son baharda kışta yazda ölürüm güzelim yazda
eğer yarattığın eser sana haz veriyorsa
perişan olmuş halim seni mutlu ediyorsa
aşkımın ateşi seni üşütüyor soğukta bırakıyor tir tir titretiyorsa
tabutum kapınızın önünden değil ağıtla yasla sana yeminler olsun ki
sazla geçer güzelim sazla yeter ki sen üzülme yeter ki sen tasalanma


2001 / ANKARA / LOKMAN KAYA