sevgili
biliyorum artık hep
yanımda , yan yana olmak
dizlerimde ,göğsümde uyumak hevesindesin
biliyorum artık hep
ellerimle ısıtmak istiyorsun ellerini
ölünce son kez tutar gibi ,tutmak her daim
biliyorum buğulanan kokusuyla yemeği
soframızla kurmak birazda
yazgılarımızı şahit etmek bundan sonra
aynı yere akıtmak isteği biraz da seninkisi ,ömrümüzü
ve artık bedenlerimizi ayırmamak umuduyla
bir çocuğumuzu uğurlamak oyuna
bir yastıkta yıllanmak hayata…

/bunlar elbet olabilir bir zaman …/

ama unutmadan sevgili
hüzünlüler asıl gece ile evlenir
ve uzağına düşer o zaman
alır gider gönülleri onu senin yanından
dizlerde yatsalar da dizelerle uyanırlar
ve göğüslerinde taşıdıklarıyla senide uyandırırlar
onun elleri ki, ellerini bırakır çoğu kez
kalemleri tutar sabahlara
ve sevgili
“hüzünleri isyan olur” onların bir zaman
ve onların sofrası biraz da gurbettir
düşerler yollara
ve çocuklarından da çocuktur hüzünleriyle
ve hüzünleri isyanlarıyla
bazen mapuslara taşır düşlerini
bu yüzdendir sevgili
bir duldur
hüzün taşıyanların sevgilileri..

hüzünler duldur
hüzün duldur yani birazda

/bunlarda olabilir bir zaman
sevgili.bunlarda/

İRFAN TEMEL