Bir zamanlar aşkınla çağlayan şu yüreğim
Bir damla suya muhtaç kuru bir dere şimdi…
İstedim ki sayende ben de bir gün göreyim
Lâkin düştüm Mecnun’un düştüğü yere şimdi…

Ne düşlerle yanmıştım bu aşkın ateşine
Düşmüşüm meğer heyhat bir hayalin peşine
Zevk-i sefa harammış garip gönül kuşuna
Ki tepeden tırnağa hep yara-bere şimdi…

Aradığım sevdayı buldum sandım sonunda
Neyleyim ki tamamı hasret imiş onun da
Başka dert zerre kalır hicranımın yanında
Yeisim fersah fersah ümidim sere şimdi…

Sabır-sebat etsem de gitmez içimden hüzün
Geceye döndü hükmü benim için gündüzün
Doğmadı gün misali bahtıma o gül yüzün
Her şey siyah görünür gözümde fere şimdi…

Seni sevmekten başka yoktu inan ki kastım
Bana bir haz vermedi ne makamın ne postum
Sendin diye düşündüm varsa eğer tek dostum
Nasıl da mahkum ettin beni bak bire şimdi…

Belli gönül harbinde zor bir cepheye düştüm
Özleminin ardında ne müşkül yıllar aştım
Sonu gelmez nazınla can havliyle savaştım
Döndüm takati yitmiş gazi bir ere şimdi…

Yüreğime muhabbet sayfası açan sensin
Sevda bağıma umut tohumu saçan sensin
Beni böyle yaralı bırakıp kaçan sensin
Senden gayrı derdime kim şifa vere şimdi…

Bunca hasret üstüne hâlâ vuslat umarım
Senden başka herkese el diye göz yumarım
Aşka sadakat oldu sanki namusum-arım
Görsem bayram ederim seni bir kere şimdi…

Beklerim yarınımı anılara gömdüm de
Merhamet kıl ne olur bana ahir ömrümde
Başka aşklar yeşermez artık yorgun gönlümde
Ben nereyim güzelim yâr sevmek nere şimdi…

Veli BOSTANCI