NİYET-KISMET



Her gün ki gibi açtım penceremi güne
dünden kalan ölüm, ayrılık, ihanet acılarını unutarak
gülümseyerek hem de...

günün hangi saatinde neler olacağını bilmeden
bunları düşünmeden hatta...
penceremi açarken gülümsedim hayata.

televizyonumun düğmesine giderken elim
hesap etmedim neyle karşılaşacağımı
güzellikler görmekti emelim...

köpeğime yemeğini verirken
doymasını istedim
bahçemdeki çiçekleri ezsin diye beslemedim...

selam verirken komşuma
yüzü gülsün istedim
kavgalısını dinlemek değildi niyetim

telefonumu çaldırdım
en çok sevdiğim dostumun sesine ihtiyaç duydum
sitemle karşılaşacağımı düşünemedim

aşk şiirlerimi yazarken, bende olmayanı yazdım
topluma kayıtsızlığımı ilan etmek değildi amacım

nikah şahitliğini kabul ederken Ayşe’nin
pencereden feryadını duymak değildi isteğim


oğlunu okutması için yalvardığım Ali dayının
öğretmenini dövdüğü için karakolda sabahlaması için değildi yalvarmalarım

ud’umda gezinirken parmaklarım
mendilime gözyaşları aksın istemedim

gençleri sıkmayın derken
uyuşturucudan ölmesini istemezdim

uğurlarken askere köyümün delikanlısını
albayraklı tabutta dönmesi için göndermedim


OYSA;

/ne güzel niyetlerle açtım penceremi güne
kısmetime ne düştü....


Bebek ağlayarak açtı dünyaya gözlerini
bense gülerek...




27/04/2010-nilkurt