Mechulden bir gemi daha kalkar,
demir atar göz bebeklerime, zaman denen ihtiyar,
ve ömür bir kez daha kuşatma altına girer,
kül rengi bakışların ardından,

ateşten kıyılarda,
ateşten bir çember sarar zemheri,
dalga boyları yükselir ateşin,
küllenir yüreğim
yokluğunla,
yangınlanmış yangınların tam ortasında,
güneş batar
ve bilirim ardından gelecek gecem kahır,

her yanım kül,
her yanım yanık,
kalemi her sapladığımda
küfürbaz ve sessiz harflerime umarsızca,
karanlıktan gözlerin çıkar karşıma
ıslanır düşler

vuslatın yamacına düşer çığlıklarım,
isyanları dişlerimde parçalanan sabrımla
büsbütün akıyor gölgem kirli sulara,
is tutmuş yanıklarım karışıyor
kara kara bulutlara,

bilmem ki
belkide bir yalnızlığın kıyısıdır kenarında oturduğum,
bir susuşun,usulca dokunuşudur tenime,
kendimi bulmak için çıkardığım yangınlarda,
önce kendi küllerimi bulurum,
sonra senin, parlayan kor alevini,

ardından,
zaman yavaş ilerler
durgun suların titreşimlerinde yalnızlığın,
günüme akşamlar çöker,
ve göz kapaklarıma bir karanlık daha,
tutar bir şiirin bir dizesi elimden,
gözlerine sürükler...