Seni seyretmek için bakıyorum damdan
Islak bir taşın üstüne mendil serdim, oturdum arkasından
Bir mavilik, bir yeşillik, bir gizem gözleri kamaştıran
Biri havadan, biri sudan, biri doğadan..

Karadenizi seyrediyorum, “Heeeyt bee” diyorum içimden
Bir coşku, bir tatlı hüzün sarıyor içimi birden
Sonra bütün kötülükler, bütün çirkefler geçiyor beynimden
“Burası neresi” demeden, çekiliveriyor zihnimin köşesinden

Uzaktan bir gürültü… Patır patır... Bir silik leke, neymiş derken
Gözüme takılıveriyor bir tekne, bir filika aniden
Sonra içimi çekiyor uzakta yıllarca kalmış bir bedenin diliyle
Oooooh! diyorum ciğerlerim açılıyor, iyiceden iyiceden

Ufuktan bir feribot geçer yarı geceden
Bir siren çalar peşinden,dalgalarını yetiştirir ve sana,
Selam niyetiyle arta kalan, bir avuç duman...

Ve nihayet! Kalkıyorum mendilim ıslanmış oturduğum yerden
Taa uzaktan sesler geliyor, belliki yağmur yanaşmakta Rize’den!
Birde şiir yazmak istedim ayrılmadan ona uzaktan
Ve yine devam ettim yalan yanlış,
Bir baştan, bir ortadan, bir sondan...

Ve nihayet..! Ayrılığın verdiği derin bir hüzünle
İstedim başımı semaya kaldırıp
Bunları nasip kılandan
“Yarab!” dedim seslice, “Ayırma ne olursun,
Bir Ana’dan, Bir Sıla’dan, Bir Yar’dan...”

Sefa Yılmaz